نویسنده: پل استر (Auster, Paul)
مترجم: مهسا ملک‌مرزبان
ناشر: نشر افق
۱۶۸ صفحه، ۲۷۰۰ تومان
[چاپ اول، ۱۳۸۷]

شبیه بدنه‌ی کتاب‌های استر نیست. فضای خاصی داره و فرمش هم وارد بازی راوی و شخصیت می‌شه تا حدودی. در کل نمی‌تونم بگم خیلی خوشم اومد. می‌تونم بگم سرکاری‌ترین کتاب استره (توی اینایی که من خونده‌م). ترجمه‌ش هم خوبه ولی ویراستارش چند تا سوتی خیلی بد داده. در حد غلط املایی (و نه تایپی).
***
+ هیولا
+ شهر شیشه‌ای
+ ارواح
+ اتاق دربسته
+ شب پیشگویی
+ کشور آخرین‌ها
+ تیمبوکتو
+ دیوانگی در بروکلین
+ موسیقی شانس
+ ناپیدا
***
[۶ مهر ۱۳۸۹، ۲۲:۳۵]

نویسنده: لویی فردینان سلین (Celine, Louis-Ferdinand)
مترجم: مهدی سحابی
ناشر: نشر مرکز
۴۸۴ صفحه، ۱۱۸۰۰ تومان
[چاپ اول، ۱۳۸۸]

هنوز نتونستم لذتی رو که از مرگ قسطی بردم، توی کتاب‌های دیگه‌ی سلین پیدا کنم (حساب سفر به انتهای شب جداست). ولی قصر به قصر تونست یه بخشی از اون چیزی رو که دنبالش بودم برآورده کنه. طنز سلین جزو عمیق‌ترین و قوی‌ترین طنزهاییه که دیده‌م. اما از اون نوعی نیست که آدم وسطش رو باز کنه و شروع کنه به خندیدن. یه فراینده که به تدریج شکل می‌گیره و ممکنه آدم دیر توی فازش قرار بگیره. ولی وقتی درست شد، بدون اغراق می‌شه هر جمله‌ش رو خوند و قهقهه زد. از جنس بدبینی و شکاکیت یه پیرمرد که انگار خودش هم می‌دونه داره زیاده‌روی می‌کنه، ولی جلوی خودش رو نمی‌گیره.

در مورد داستان قصر به قصر حرف زیادی نمی‌تونم بزنم؛ چون متأسفانه خوندن کتاب طول کشید و بخش‌هاییش رو نتونستم با تمرکز لازم بخونم. قصر به قصر مربوط به دوره‌های پایانی زندگی سلینه و ظاهراً به همین خاطر صراحت و شکاک‌بودنش به اوج رسیده. یادداشت پشت جلد: «کتاب شرح سه دوره قصرنشینی سلین است، اول «زیگمارینگن» کاخ دودمان شهریاران نیمه‌افسانه‌ای هوهنتزولرن که منتهی اینک آخرین پناهگاه همه‌ی پس‌مانده‌های طوفان جنگ دوم جهانی شده است. پایانه‌ای که در آن زندگی هرروزه به ساعت‌شماری فرارسیدن به قول سلین، زمان، پخ‌پخ می‌گذرد. دوره‌ی دوم، زندگی زندان و دربه‌دری و بدنامی و مطرودی است. دوره‌ی سوم، دوره‌ی نهایی، زندگی سال‌های آخر سلین پزشک گوشه‌گرفته، با تک‌وتوک مریض‌هایی از خود او فقیرتر.»

ترجمه‌ی کتاب واقعاً شاهکاره. مخصوصاً جاهایی که حرف‌های زشت رو باید ترجمه می‌کرده. معلومه که توی ارشاد بعضی چیزها از چشمشون در رفته. چون بعضی وقت‌ها یه کلمه‌ی داغون رو نوشته و جاهای دیگه به جاش نوشته ک یا خ.
***
+ مرگ قسطی
+ معرکه
***
[۲ مهر ۱۳۸۹، ۱۷:۰۰]

نویسنده: دی. اچ. لارنس (Lawrence, David Herbert)
مترجم: کاوه میرعباسی
ناشر: انتشارات لوح فکر
۱۶۰ صفحه، ۱۵۰۰ تومان
[چاپ اول، ۱۳۸۳]

لارنس اواخر قرن نوزده و اوایل قرن بیست زندگی می‌کرده و فضای داستان‌هاش هم مربوط به همون دوران و شاید یه‌کم قبل از اونه، یعنی اون فضاهایی که احتمالاً ما دیگه ازش خوشمون نمیاد: عمارت‌های بزرگ و مهمونی‌های اشرافی و از این چیزا. نکته‌ی دیگه‌ی کتاب هم تمایلش به بیان‌کردن یه پیامه؛ که من زیاد خوشم نمیاد. می‌خواد بگه عشق جسمانی منافاتی با اخلاقیات نداره. یه سری نماد خیلی توچشم هم برای زدن این حرف توی داستان گنجونده (مخصوصاً آخر داستان که سیل میاد). توصیف‌های کتاب هم فکر کنم معلوم باشه چطوری هستن. در کل بدم نیومد ولی توصیه‌کردنش هم دور از مرامه.
***
[۱۰ شهریور ۱۳۸۹، ۲:۱۵]