[چاپ اول، ۱۴۰۲]

مجموعه‌ی ۹ تا نوشته‌ی کوتاه نویسنده در مورد درگیریش با ماجرای نازاییه. همه‌ش بنا به تجربه‌ی دست‌اول خود نویسنده از سروکله زدن با این قضیه‌ست. تقریباً تمام قضیه برام تازگی داشت و خیلی جزئیات و پیچیدگی‌هاش رو نمی‌دونستم. چندتا چیز جالبی که از کتاب یادم مونده:

- به زن‌های مجرد بالای ۳۰ سال بچه برای سرپرستی داده می‌شه، البته فقط دختر (به مردها هم طبیعتاً داده نمی‌شه).

- داستان رحم اجاره‌ای کلی بازیگر داره که یکی از مهم‌ترین‌هاش لیدره، یعنی دلال قضیه که باید سارو (صاحب رحم) و مشتری رو به هم وصل کنه و در تمام طول بارداری حواسش به سارو باشه، از نظر تغذیه و این حرف‌ها.

- اگه کار به تخمک اهدایی برسه، معمولاً حواسشون هست که صاحب تخمک شباهت ظاهری به مادر داشته باشه تا تابلو نشه. 

خوبیش اینه که علاوه بر مستندنگاری صرف، از بالا و پایین‌های احساسی خودش هم نوشته و واقعاً هم خوب و صادقانه ثبتشون کرده. در کل خیلی از مجموعه‌ش خوشم اومد و خوشحالم که همچین چیزی نوشته شده. 

***

[۲۲ فروردین ۱۴۰۳، ۲۱:۱۰]