[چاپ چهارم، ۱۴۰۱]

از اون رمان‌های آخرالزمانی و پادآرمانشهریه که من خوشم میاد. دنیایی که توش آتش‌نشان‌ها شغلشون تبدیل شده به پیدا کردن و سوزوندن کتاب‌ها؛ و مردم هم با این وضعیت مشکلی ندارن. حکومت خوندن و نگه داشتن کتاب رو ممنوع کرده و خودش کنترل اطلاعات و فرهنگ و این چیزها رو در دست گرفته. اول کتاب‌ها رو خلاصه کرده و بعد هم خلاصه‌ی کتاب‌ها رو، تا جایی که از هر کتاب یه جمله باقی مونده. بقیه‌ی چیزها هم از طریق تلویزیون به خورد مردم داده می‌شه و مردم هم از این جهل خودخواسته راضین. این وسط یه آتش‌نشان به اسم گای مونتاگ طی یکی از کتاب‌سوزی‌ها به خودش میاد و یه کتاب کش می‌ره و چشمش به دنیا باز می‌شه و علیه اون نظم حکومتی عصیان می‌کنه. 

کلاً کتاب خوبیه و برام جالبه که این دغدغه‌ها مختص امروز نیست و حتی هفتاد سال پیش هم وجود داشته. واقعاً کاش نویسنده‌ش زنده بود و این روزهای دنیا و اینستاگرام و تیک‌تاک و تاثیرشون روی جامعه رو می‌دید.

***

[۷ اردیبهشت ۱۴۰۲، ۱۶:۲۵]