[چاپ چهارم، ۱۴۰۰]

توی کتاب‌هایی که از فوئنتس خونده‌م شاید ساده‌ترینشون باشه. شیوه‌ی روایت کتاب نامه‌هاییه که یه انقلابی آرژانتینی به اسم بالتاسار بوستوس به دو تا از دوستانش می‌نویسه. بالتاسار بوستوس به دنبال آرمان‌های انقلاب کل آمریکای جنوبی رو می‌گرده و همزمان وقایع تاریخی و زندگی شخصیش رو برای دو دوستش روایت می‌کنه.

بالاخره بعد از یازده سال بالتاسار بوستوس برمی‌گرده و این سه نفر دیدار می‌کنن. یکی از این دو دوست، راوی کتابه که توی پایان‌بندی می‌فهمیم در واقع معشوق مخفی کسی بوده که بالتاسار بوستوس به دنبالش بوده. حالا می‌دونم که داستان رو لو دادم، ولی آخه کی این‌جا رو می‌خونه. 

***

[۲۵ خرداد ۱۴۰۲، ۲۲:۲۰]