[چاپ دوم، ۱۴۰۰]

مجموعه‌ی ۱۶ تا داستان کوتاهه که مثل بقیه‌ی داستان‌های یودیت هرمان چندان بالا و پایین خاصی ندارن و اتفاقی توشون نمی‌افته. مثلاً در حد ملاقات دو آشنای قدیمیه که بعد از سال‌ها دوباره همدیگه رو چند روز می‌بینن. فضا و زمان خیلی محدود، با توصیف جزئیات دقیقی از فضای فیزیکی و روایتی که بیشتر توی ذهن شخصیت‌ها جریان داره. از حیث بی‌اتفاق بودن و روزمرگی واقعاً تشخیص این که داری داستان می‌خونی یا خاطره ساده نیست.

راستش بعد از سونیا (گذران روز) هیچ‌کدوم از داستان‌های هرمان اون خاطره رو برام بازسازی نکرد، ولی بد هم نبود و به نظرم داستان‌هاش ارزش خونده شدن داره. 

***

[۱۲ مهر ۱۴۰۳، ۲۱:۰۰]