[چاپ اول، ۱۳۹۰]

بین علمی‌تخیلی‌نویس‌ها، بالارد با فاصله نویسنده‌ی محبوبمه. البته میلهاوسر هم خوبه. یه کیفیت عجیبی توی تمام داستان‌هاش، چه کوتاه و چه بلند، هست که باعث می‌شه با خوندن یه پاراگراف هم بتونم تشخیص بدم نویسنده‌ش کیه. نثر سردی داره که عجیب‌ترین چیزها رو به عادی‌ترین شکل توصیف می‌کنه، و در عین حال سوژه‌هاش رو طوری انتخاب می‌کنه که فاصله‌شون با علمی‌تخیلی‌های دیگه حفظ بشه. یعنی اصلا تو فاز موجودات فضایی و این صحبت‌ها نیست.

دنیای بلور داستان یه دکتره که برای ماموریت میره یه مرکز درمانی توی آفریقا، ولی متوجه می‌شه که اون‌جا پدیده‌ی عجیبی در جریانه که جنگل و جانداران داخلش رو کریستال می‌کنه. و سپس ماجراهای دیگری پیش می‌آید. راستش اون‌قدی از کتاب خوشم نیومد و نمی‌تونم توصیه‌ش کنم. ولی بالارد رو توصیه می‌کنم.

***

[۴ دی ۱۳۹۸، ۲۱:۳۵]