نویسنده: لویی فردینان سلین (Celine, Louis-Ferdinand)
مترجم: مهدی سحابی
ناشر: نشر مرکز
۴۸۴ صفحه، ۱۱۸۰۰ تومان
[چاپ اول، ۱۳۸۸]

هنوز نتونستم لذتی رو که از مرگ قسطی بردم، توی کتاب‌های دیگه‌ی سلین پیدا کنم (حساب سفر به انتهای شب جداست). ولی قصر به قصر تونست یه بخشی از اون چیزی رو که دنبالش بودم برآورده کنه. طنز سلین جزو عمیق‌ترین و قوی‌ترین طنزهاییه که دیده‌م. اما از اون نوعی نیست که آدم وسطش رو باز کنه و شروع کنه به خندیدن. یه فراینده که به تدریج شکل می‌گیره و ممکنه آدم دیر توی فازش قرار بگیره. ولی وقتی درست شد، بدون اغراق می‌شه هر جمله‌ش رو خوند و قهقهه زد. از جنس بدبینی و شکاکیت یه پیرمرد که انگار خودش هم می‌دونه داره زیاده‌روی می‌کنه، ولی جلوی خودش رو نمی‌گیره.

در مورد داستان قصر به قصر حرف زیادی نمی‌تونم بزنم؛ چون متأسفانه خوندن کتاب طول کشید و بخش‌هاییش رو نتونستم با تمرکز لازم بخونم. قصر به قصر مربوط به دوره‌های پایانی زندگی سلینه و ظاهراً به همین خاطر صراحت و شکاک‌بودنش به اوج رسیده. یادداشت پشت جلد: «کتاب شرح سه دوره قصرنشینی سلین است، اول «زیگمارینگن» کاخ دودمان شهریاران نیمه‌افسانه‌ای هوهنتزولرن که منتهی اینک آخرین پناهگاه همه‌ی پس‌مانده‌های طوفان جنگ دوم جهانی شده است. پایانه‌ای که در آن زندگی هرروزه به ساعت‌شماری فرارسیدن به قول سلین، زمان، پخ‌پخ می‌گذرد. دوره‌ی دوم، زندگی زندان و دربه‌دری و بدنامی و مطرودی است. دوره‌ی سوم، دوره‌ی نهایی، زندگی سال‌های آخر سلین پزشک گوشه‌گرفته، با تک‌وتوک مریض‌هایی از خود او فقیرتر.»

ترجمه‌ی کتاب واقعاً شاهکاره. مخصوصاً جاهایی که حرف‌های زشت رو باید ترجمه می‌کرده. معلومه که توی ارشاد بعضی چیزها از چشمشون در رفته. چون بعضی وقت‌ها یه کلمه‌ی داغون رو نوشته و جاهای دیگه به جاش نوشته ک یا خ.
***
+ مرگ قسطی
+ معرکه
***
[۲ مهر ۱۳۸۹، ۱۷:۰۰]