نویسنده: جان استاین‌بک (Steinbeck, John Ernst)
مترجم: سروش حبیبی
ناشر: نشر ماهی
۱۵۴ صفحه، ۲۵۰۰ تومان
[چاپ اول، ۱۳۸۸]

داستان خیلی خوبیه. شخصیت‌پردازی‌هاش عالین، فضاها رو خیلی خوب توصیف می‌کنه، عالی تموم می‌شه و... اما من چون از این موضوع‌ها و فضاها خوشم نمیاد، اون‌قدرها با همچین کتابی حال نمی‌کنم. موضوعش فضاهای کارگری امریکای بین دو جنگه و مشکلات کارگرها، آرزوهاشون و عوامل محیطی‌ای رو که نمی‌ذارن این آرزوها محقق بشه تصویر می‌کنه. برای همین یه سری مایه‌های ناتورالیستی هم داره.

در مورد ترجمه‌ش جای حرف زیاده. به نظرم نوشتن «دس» به جای «دست» برای منتقل‌کردن لات‌ولوتی شخصیت کلک خیلی ابتدایی‌ایه. سروش حبیبی کلاً کارش همینه. این به کنار، بعضی جاها قیدهای نامتعارفی آورده که واقعاً خنده‌دارن. نمونه‌هاش خیلی زیاده. یه چیزی تو مایه‌های «پشت خود را به دیوار خاران». این رو از خودم نوشتم، ولی واقعاً همین‌طوریه قیدهاش. با این حال یه یادداشت خیلی خوب آخر کتاب داره که باعث شد خیلی ازش خوشم بیاد. در مورد داستان توضیح می‌ده و هر حرفی که داره از توی خود داستان می‌زنه و چرت‌گویی نمی‌کنه.
***
[۷ خرداد ۱۳۸۹، ۱۹:۳۰]

نویسنده: پل استر (Auster, Paul)
مترجم: خجسته کیهان
ناشر: نشر افق
۳۰۴ صفحه، ۶۰۰۰ تومان
[چاپ اول، ۱۳۸۷]

مثل همه‌ی کتاب‌های دیگه‌ی استر ازش خوشم اومد و می‌دونم که تا دو هفته‌ی دیگه ممکنه طرحش رو هم یادم بره. به نظرم فرقی که با داستان‌های قبلیش داره اینه که مثل اون‌ها مستقیم در مورد جهان‌بینیش صحبت نمی‌کنه و کمتر پیش میاد که برای زدن حرفش از داستان خارج بشه. سعی کردم دقت کنم و بفهمم اون جزئیات جذابی که استر ازشون استفاده می‌کنه چیه، ولی جذاب‌بودن داستان به آدم اجازه نمی‌ده به چیز دیگه‌ای فکر کنه و به نظرم حربه‌ی استر همینه.

من تا حالا چیزی در مورد ترجمه‌های خجسته کیهان نخوندم. اما توی این کتاب برای اولین بار فهمیدم چقدر بی‌وسواس و بی‌دقت ترجمه می‌کنه. از نظر گفتاری و نوشتاری بودن لحن‌ها، اصلاً حواسش نیست و یهو وسط گفتاری نوشتاری می‌شه و برعکس. این فقط یکی از بی‌دقتی‌هاشه و فکر نمی‌کنم مشکل کوچیکی باشه.
***
+ هیولا
+ شهر شیشه‌ای
+ ارواح
+ اتاق دربسته
+ شب پیشگویی
+ کشور آخرین‌ها
+ تیمبوکتو
+ دیوانگی در بروکلین
***
[۵ خرداد ۱۳۸۹، ۲۰:۴۵]

نویسنده: سام شپارد (Shepard, Sam)
مترجم: امیرمهدی حقیقت
ناشر: نشر ماهی
۱۶۴ صفحه، ۲۵۰۰ تومان
[چاپ اول، ۱۳۸۹]

یه مجموعه داستان خیلی خوب امریکایی و مدرن. به جای خوندن داستان‌های مجموعه‌های مشکوکی که از سلینجر چاپ می‌شه باید این رو خوند. از اون‌هاییه که یه سری فضای ذهنی و فیزیکی رو خیلی خوب ایجاد می‌کنه و معلق نگهش می‌داره؛ و به خاطر همین ممکنه مثل داستان‌های کارور فقط یه چشم‌انداز کلی ازش توی ذهن آدم بمونه. تقریباً با همه‌ی داستان‌هاش حال کردم و نمی‌تونم بهترینشون رو انتخاب کنم («پروست نبود» الآن اولین اسمیه که به ذهنم میاد). خوبیش اینه که داستان‌ها لحن‌های مختلفی دارن و یه جور حالت پختگی توی نوشتن همه‌شون دیده می‌شه. ترجمه‌ش هم خیلی خوبه، البته در مورد بعضی جاهاش یه حرف‌هایی داشتم که الآن حوصله ندارم بگردم دنبالشون. همه‌شون هم سلیقه‌ای بودن.
***
[۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۹، ۲۳:۴۵]

نویسنده: پیمان هوشمندزاده
ناشر: نشر چشمه
۸۶ صفحه، ۲۲۰۰ تومان
[چاپ اول، ١۳۸۸]

بی‌انصافیه اگه بگم خوب نبود، بد بود یا معمولی بود. ولی دلم هم نمی‌خواد اغراق کنم و بگم تکان‌دهنده و نابودگر. ویژگی خوب خیلی زیاد داره: انتخاب اندازه‌ی مناسب برای داستان‌ها و در نتیجه ایجادکردن ریتم خوب، نثر خیلی خوب و کم‌اشکال (من فقط دو سه مورد لغزش از نثر مورد نظرش رو یادم میاد)، دیالوگ‌نویسی خوب، پایان‌بندی عالی. مثلاً در مورد دیالوگ‌نویسی چند روز پیش داشتم فکر می‌کردم چرا هیچ نویسنده‌ای نداریم که دیالوگ دو تا آدمی رو که با هم حرف می‌زنن خیلی واقع‌گرایانه بنویسه. این‌جا دیدم پیمان هوشمندزاده تا حد خیلی خوبی این کار رو کرده و برای همین خیلی خوشم اومد. ضمناً مجموعه داستان پیوسته است؛ و به نظر من قابلیت تبدیل‌شدن به یه فیلم خیلی خوب رو هم داره.
***
+ پروژکتور
***
[۳۰ اردیبهشت ۱۳۸۹، ۰۵:۴]

نویسنده: ریموند کارور (Carver, Raymond)
مترجم: فرزانه طاهری
ناشر: انتشارات نیلوفر
۳۲۳ صفحه، ۲۹۰۰ تومان
[چاپ چهارم، ۱۳۸۴]

نوزده تا از داستان‌های کاروره که از سه تا مجموعه انتخاب شده: «می‌شود لطفاً ساکت باشی؟»، «وقتی از عشق حرف می‌زنیم، از چه حرف می‌زنیم» و «کلیسای جامع». بیشترشون هم برای من هم‌ارزش بودن و باهاشون حال کردم. جز یکی دو تا البته. فرزانه طاهری دو تا تحریر مختلف از یک داستان واحد کارور رو هم آورده و به نظر من خیلی کار خوبی کرده. موقعی که داشتم تحریر دوم رو می‌خوندم، اصلاً یادم نبود داستان در مورد چیه. تمام داستان‌هاش همین‌جوری هستن. یه فضا رو تصویر می‌کنن که اوج و فرود چندانی نداره و فقط یه بدنه‌ی کلی تو ذهن آدم می‌مونه، البته اگه همون هم بمونه.
***
+ فاصله و داستانهای دیگر
***
[۱۷ اردیبهشت ۱۳۸۹، ۲۱:۱۰]