نویسنده: اریک امانوئل اشمیت (Schmidt, Eric Emanuel)
مترجم: حمید کریم‌خانی
ناشر: نشر کتاب مس
۶۰ صفحه، ۹۵۰ تومان
[چاپ اول، ۱۳۸۳]

زیادی صریح و زیادی مختصر. به اندازه‌ای که اختصارش مثل وقت‌هایی شده که خلاصه‌ی داستانی رو برای کسی تعریف می‌کنیم. فضای کتاب یه‌کم مثل «زندگی در پیش رو» ئه. پسربچه‌ای تقریباً بی‌سرپرست به اسم مومو که با یک صوفی مسلمان به اسم موسیو ابراهیم دوست میشه. در مورد کتاب می‌تونم بگم بدک نبود؛ ولی توصیه نمی‌کنم.

باید اینجا دست به افشاگری بزنم. این کتاب رو فروشنده‌ی کتاب‌سرای نیک به‌م معرفی کرد و با قراردادن من توی رودرواسی مجبورم کرد بخرمش. چندتا کتاب دیگه رو هم با همین ترفند به‌م انداخت که امیدوارم از این بهتر باشن. البته آدم خوبیه.
***
[۱ مهر ۱۳۸۷، ۱۷:۳۵]

نویسنده: فرانتس کافکا (Kafka, Franz)
مترجم: علی‌اصغر حداد
ناشر: نشر ماهی
۲۷۲ صفحه، ۴۰۰۰ تومان
[چاپ اول، ۱۳۸۷]

محاکمه رمان خوش‌رنگ‌و‌لعابی نیست و احتمالاً خوندنش انرژی زیادی می‌خواد. به‌سختی پیش میره و کم پیش میاد که مقدار زیادیش رو یک‌ضرب بخونید. اما واقعاً اثر بزرگیه. این‌هایی هم که گفتم برای اینه که جذابیتِ «ظاهری» نداره. مثلاً دیالوگ‌هاش خیلی کم‌ان و فضاهای محدودی داره و کرختی خاصی بر لحن کتاب حاکمه؛ که البته همه‌ی این‌ها تعمدیه و برای منتقل‌کردنِ بهتر دنیای کتابه.

محاکمه جزو داستان‌های نیمه‌تمام کافکاست. یعنی چهارچوب کتاب مشخصه؛ فصل اول و آخر نوشته شده و فقط چندتا از فصل‌های میانی ناتمام مونده‌ان و البته یادداشت‌های پراکنده‌ی اون فصل‌ها هم در دسترسه. به قول یادداشت انتهای کتاب، اگه نمی‌گفتن که کتاب نیمه‌تمامه، ممکن بود که خواننده اصلاً این موضوع رو متوجه نشه.

داستان کتاب بی‌مقدمه شروع میشه: یوزف کا. صبح که از خواب بلند میشه، می‌بینه دو نفر توی آپارتمانش برای بازداشت‌کردنش اومده‌ان. اول‌های کتاب مدام این سؤال پیش میاد که اتهام یوزف کا. چیه... ولی بعد که می‌بینیم توی سیستم قضایی خود یوزف کا. هم این مسأله رو قبول کرده و فقط رفع اتهام براش مهمه، کم‌کم قراره به بیهودگی این ماجرا تن بدیم.

ترجمه و چاپ کتاب هم خیلی خوبه. تنها ایرادی که از نظر من داره، تعداد زیاد سطرهای هر صفحه و فونت نسبتاً ریز اونه که باعث میشه آدم گذشته از نوع داستان، واقعاً هم کند پیش بره. بعد از فصل‌های کامل کتاب، چند بخش دیگه هم هست: «فصل‌های ناتمام»، «بخش‌هایی که نویسنده حذف کرده است» و یادداشت‌های «ماکس برود» که دوست کافکا بوده و کافکا توی یادداشتی که بعد از مرگش به دست ماکس برود میرسه، به‌ش میگه که باید دست‌نوشته‌های باقی‌مونده رو بسوزونه و فقط تعداد کمی از نوشته‌ها از جمله مسخ حق بقا دارن. البته ماکس برود با چندتا استدلال ثابت می‌کنه که نگه‌داشتن این دست‌نوشته‌ها و عمل‌نکردن به یادداشت کافکا، کار غیراخلاقی‌ای نبوده.
***
+ مسخ
***
[۳۰ شهریور ۱۳۸۷، ۱:۴۵]

نویسنده: مارسل پروست (Proust, Marcel)
مترجم: مهدی سحابی
ناشر: نشر مرکز
۳۶۸ صفحه، ۱۹۰۰ تومان
[چاپ سوم، ۱۳۷۸]

خوندن این کتاب خیلی طولانی شد. یعنی از موقعی که کتاب قبلی تموم شد، تا همین حالا. این‌طوری تقریباً سیر داستانیش دستم نبود. هرچند که این جلد از قبلی‌ها هم کمتر «واقعه» داشت و تمامش توی یک محفل اشرافی می‌گذشت. به نظر میاد محور «طرف گرمانت ۲» دورشدن راوی از دنیای اشراف و سرخوردگیش از این محافله.

«به این قصه‌ها، که از همان نوعی بود که آقای دو نورپوا برای پدرم تعریف می‌کرد، چندان گوش نمی‌دادم؛ هیچ خوراکی به خیال‌پروری‌هایی که دوست داشتم نمی‌رسانیدند؛ و از این گذشته، حتی اگر هم دارای آن چیزهایی بودند که نداشتند، باید از گونه‌ای بسیار هیجان‌انگیز می‌بودند تا زندگی درونی مرا در آن ساعت‌ها بیدار کنند، در آن ساعت‌های محفل‌نشینی که من ساکن پیله‌ی پوست تنم، و موهای مرتبم، و پیش‌سینه‌ی آهاری‌ام بودم و هیچ نمی‌توانستم به چیزی برسم که در زندگی برایم لذت‌ناک بود.»
[صفحه‌ی ۲۶۲]

نمی‌شه این کتاب رو خوند و توش غرق نشد. زیروروکننده‌ست. کافیه هر روز یک یا دو صفحه‌ش رو بخونید. حتی لازم نیست به ترتیب بخونیدش... ولی «در جستجوی زمان ازدست‌رفته» رو باید خوند. هر طوری که شده.
***
+ مارسل پروست
+ خوشی‌ها و روزها
+ طرف خانه‌ی سوان
+ در سایه‌ی دوشیزگان شکوفا
+ طرف گرمانت ۱
***
[۱۸ شهریور ۱۳۸۷، ۲۳:۵۰]