نویسنده: ایتالو کالوینو
مترجم: پرویز شهدی
ناشر: نشر چشمه
۱۷۵ صفحه، ۱۱۰۰ تومان

پشت جلد نوشته شده: "ایتالو کالوینو طنز را به معنای واقعی کلمه به کار میبرد و آن را به مرحله‌ی اعجاز میرساند."
این بار، دفعه‌ی دومی بود که "شوالیه‌ی ناموجود" رو میخوندم. دفعه‌ی اول سه-چهار سال پیش بود.
الان بهتر معنی ِ جمله‌ی پشت جلد رو میفهمم.
[کتابی که دفعه‌ی اول خوندمش، برای کی بود؟ معلومه دیگه!]
***
همونطور که از اسم کتاب برمیاد، داستان راجع به شوالیه‌ای است که وجود ندارد! :‌یک زره ِ توخالی!
***
فضای کتاب هم در زمان شارلمانی و جنگ‌های صلیبی میگذرد.
***
آژیلوف –شوالیه‌ی ناموجود-، احساسات مادی ندارد. به همین خاطر در کارهایش جدی و سخت‌گیر است.
***
عنوان شوالیه‌ای ِ خودش را هم به خاطر نجات یک دختر باکره [ی پانزده ساله] از دست چند متجاوز به دست آورده است.
یک شب، یکی از جنگجوها ادعا میکند که پسر ِ همان دوشیزه است که در زمان سیزده سالگی او را به دنیا آورده. –توسط ِ شوالیه‌هایی پرهیزگار و گوشه‌گیر موسوم به "سن گراآل" (!)-
این ادعا، عنوان شوالیه‌بودن ِ آژیلوف را به خطر می‌اندازد.
هر دو طرف –آژیلوف و جوان جنگجو، توریسموند- در پی اثبات حقانیت‌شان راهی میشوند.
***
در بعضی از فصل‌ها، راوی که دختری صومعه‌نشین است وارد داستان میشود.
***
آخر داستان، یک جورهایی خیلی با عجله نوشته شده، انگار، تا به قسمت ِ پایانی برسد. شاید کالوینو از ایده‌ی خودش به هیجان آمده بوده و میخواسته سریع بنویسدش!
***
شوالیه‌ي ناموجود، قسمت سوم از مجموعه‌ی "نیاکان ِما" است.
قسمت‌های اول و دوم هم به ترتیب "بارون درخت‌نشین" و ویکونت ِ دونیم‌شده" هستند.
***
این بار که کتاب رو خوندم، باز هم به اندازه‌ی دفعه‌ی اول لذت بردم.
***
[۱۲ خرداد ۱۳۸۴، ۱۸:۳۰]