نویسنده: خسرو شاهانی
ناشر: کتاب‌های پرستو
۱۶۸ صفحه، ۴۵ ریال
[چاپ سوم، ۱۳۵۵]

خسرو شاهانی ظاهراً از طنزنویس‌های خوب قبل از انقلاب بوده. البته این مجموعه‌داستانش، بیشتر از اینکه طنز باشه، سیاسی و انتقادی و این‌هاست. حالا بعضی‌هاش در قالب طنزه و بعضی دیگه‌ش در قالب داستان‌های غم‌ناک. اما مشکلی که هر دو دسته داستان‌ها دارن، اینه که کاملاً معلومه نویسنده‌شون آماتور بوده. حالت نویسنده‌ش درست مثل نوجوان‌هاییه که تازه دارن وارد جوونی می‌شن و همه‌چیز رو سیاه می‌بینن. برای همین هم هست که بعد از خوندن داستان‌ها، قشنگ فرم کلیشه‌ایشون رو متوجه می‌شین و احساس می‌کنید که قبلاً هم خوندینشون.
***
[۳ اسفند ۱۳۸۵، ۱۷:۱۰]