نویسنده: ضیاء موحد
ناشر: انتشارات نیلوفر
۲۲۴ صفحه، ۴۲۰۰ تومان
[چاپ دوم، ۱۳۸۸]

عنوان ریزتر کتاب اینه: رساله‌ای در مقاله‌نویسی.

کتاب خوبیه و هر کسی که با نوشتن حال می‌کنه بد نیست بخوندش. البته کل حرفش رو می‌شه توی دو سه صفحه هم جمع کرد. به خاطر آوردن مثال‌های کامل و کشیدن نمودار و این‌هاست که یه مقدار طولانی شده. به خاطر فلسفه‌کاربودن موحد، دو فصل آخر کلاً فلسفی می‌شه و در مورد استدلال در مقاله صحبت می‌کنه و مثال‌هاش هم فلسفی می‌شن. البته نه از اون‌هایی که نشه خوند. اتفاقاً مقاله‌های جالبی هستن. توی مثال‌هاش مقاله‌ی مهدی سحابی در مورد سلین (ای کاش سلین ایرانی بود) و مقاله‌ی جلال آل‌احمد در مورد نیما یوشیج (پیرمرد چشم ما بود) هم هست.
ضمناً هر جا که می‌طلبیده، یه تیکه‌ای چیزی به باستانی پاریزی انداخته. کلاً از ضیاء موحد خوشم اومد با این کتابش. خوب می‌نویسه و استدلال‌هاش هم جالبن.
***
[١۹ بهمن ١۳۸۸، ۳۰:١۹]