نویسنده: کریستف کیشلوفسکی (Kieslowski, Krzyztof)
مترجم: نوشین حسینی
ناشر: نشر آتیه
۲۸۳ صفحه، ۱۹۰۰ تومان

بله! من واقعاً از کیشلوفسکی خوشم میاد!
حتماً می‌دونید که این سه‌گانه، بر اساس سه‌رنگِ پرچم فرانسه ساخته شده‌ن و بیانگر "آزادی، برابری و برادری" اَن؛ یعنی شعار انقلاب فرانسه.
***
پیشنهاد من:
اول خودِ فیلم‌ها رو به ترتیبِ آبی، سفید و قرمز ببینید، بعد فیلمنامه‌هاشون رو بخونید و یک‌بار هم بعد از خوندنِ فیلمنامه‌ها، دوباره برگردید و فیلم‌ها رو نگاه کنید.
***
هر کدوم از فیلم‌ها، یه اثر مستقل اَن. اما در نهایت به همدیگه مربوط اَن. توی هر سه‌تا فیلم، یه کسی هست که می‌خواد یه‌بطری رو بندازه توی سطل آشغال و قدش نمی‌رسه!
یا مثلاً توی هر سه تا، آهنگسازی به اسم "وان دن بودن مایر" حضور داره.
***
توی این سه تا فیلم، معمولاً از آبی بیشتر از بقیه خوش‌شون میاد. اما من از سفید بیشتر خوشم اومد!
***
توی ضمیمه‌های فیلمنامه‌ی "زندگی دوگانه‌ی ورونیک"، پاتریک آبراهامسون راجع به "وان دن بودن‌مایر" یه توضیح جالب می‌ده:
"نزدیک به یک‌سال پیش، کیشلوفسکی نامه‌ای محترمانه از انتشارات دانشگاه آکسفورد دریافت کرد. در آن‌زمان این دانشگاه در حال ویرایش مجددِ فرهنگنامه‌ی موسیقی‌اش بود و مسئولان آن از کیشلوفسکی خواسته بودند درباره‌ی وان دن بودنمایر، آهنگساز آلمانی قرن هجدهم که در ساختِ موسیقی فیلم‌های ده‌فرمان، زندگی دوگانه‌ی ورونیک و سه رنگ نقش داشته، اطلاعاتی را به آن‌ها بدهد، زیرا تحقیقات آن‌ها درباره‌ی او به نتیجه‌ای نرسیده بود. کیشلوفسکی متقابلاً در نامه‌ای محترمانه به آن‌ها توضیح داد که "وان دن بودنمایر" شخصیتی تخیلی است که توسط او و آهنگسازش زبیگنیف پرایسنر خلق شده است. با این‌جواب، مسئولان فرهنگنامه دریافتند که او احتمالاً در دادنِ نشانی منابع‌اش حساسیت دارد ؛ اما از آن‌جایی که کار آن‌ها روی موسیقی کلاسیک به مرحله‌ی نهایی رسیده بود، در نامه‌ای دیگر از او خواستند حداقل اطلاعات اندکی در این‌زمینه در اختیارشان بگذارد. کیشلوفسکی در جواب، بار دیگر تأکید کرد که موسیقی فیلم، ساخته‌ی زبیگنیف پرایسنر است، آهنگساز ۱۲۰ کیلویی و خودآموخته‌ای از کراکو. کیشلوفسکی از ادامه‌دادنِ این مکاتبه‌ی بی‌ثمر شش‌ماهه دست کشید، با وجودی که مسئولان فرهنگنامه حرف او را باور نکردند."
***
+ زندگی دوگانه‌ی ورونیک
***
[۱۱ بهمن ۱۳۸۴، ۲۳:۲۵]