[چاپ دوم، ۱۳۶۵]

متاسفانه خوندنش خیلی طول کشید و نتونستم اون‌طوری که باید تمرکز کنم. کلا تمرکزم روی یه موضوع واحد به زیر یک دقیقه رسیده. بگذریم.

داستانش به شکل اول‌شخص روایت می‌شه و ماجرای استقلال هند و جداییش از پاکستان رو از طریق مرور زندگی یک خونواده (به اسم سینایی) روایت می‌کنه. ماجرای اسم کتاب هم از این قراره: توی شب استقلال هند، ۱۵ اوت ۱۹۴۳،  بچه‌هایی به دنیا میان که توانایی‌های غیرعادی دارن. راوی کتاب هم اون‌ها رو کنار هم جمع می‌کنه و کانون بچه‌های نیمه‌شب رو راه می‌اندازه که مثلا ترکیبیه از همه‌ی مسائلی که هند اون دوران درگیرشون بوده. تعداد شخصیت‌های کتاب سر به فلک می‌کشه و دنبال کردن داستان گاهی خیلی سخت می‌شه. 

از نظر روایت و خیلی جنبه‌های دیگه من رو یاد صد سال تنهایی انداخت. قطعا کتاب خیلی مهمیه و استادانه نوشته و ترجمه شده، ولی به خاطر تعدد شخصیت‌ها و ارجاع‌های بی‌شماری که به وقایع تاریخی داره نتونستم اون ارتباط شخصی رو باهاش برقرار کنم. درست همون بلایی که سر صد سال تنهایی اومد.

***

[۲۵ آبان ۱۳۹۸، ۱۲:۳۵]